Tridandiswami Śri Śrimad Bhaktiwedanta Narajana Maharadża

[Dzięki łasce Kryszny ostatnio podarowano nam kasetę z wykładem zarejestrowanym w domu Śripada Nirguny dasa Adhikariego. Choć jest to jeden z najstarszych wykładów, jakie Śrila Narajana Maharadża wygłosił w trakcie swoich podróży po świecie, ze wszech miar wart jest rozpowszechnienia]

Powinniście wzbogacić swoją sadhanę. Postarajcie się zastosować do instrukcji zawartych w Hari-bhakti-wilasa, ponieważ znajdziecie tam wszystkie zasady sadhany. Ceremonii czczenia bóstw (arczana) poświęcona jest też księga zawierająca wskazówki dane przez Śri Czajtanję Mahaprabhu, a spisane przez Śri Wakreśwarę Pandita i Śri Gopala-guru Goswamiego, uzupełniane potem przez Gopala-guru Goswamiego i Dhjanaczandrę Goswamiego. Księga nosi tytuł Arczana Padhati.

Istnieją dwa procesy czczenia bóstw. Jeden z nich to bhawa-marga (ścieżka spontanicznego oddania, czyli raganuga-bhakti), drugi to arczana-marga (ścisłe stosowanie się do formalnych zasad zawartych w pismach, czyli waidhi-bhakti). Arczana-marga istnieje od czasów starożytnych. Śri Czajtanja Mahaprabhu pojawił się szczególnie po to, by ofiarować ludziom bhawa-marga, lecz nauczał tych, którzy nie mieli wystarczających kwalifikacji, by praktykować waidhi-bhakti - w niej jest jednak miejsce i dla arczana.

W czczeniu bóstw nie można kierować się wymysłem. „To mi się podoba, a to mi się nie podoba". Trzeba ściśle stosować się do zaleceń zawartych w Hari-bhakti-wilasa i innych autoryzowanych pismach. Podczas arati musicie śpiewać pieśń odpowiednią dla konkretnej ceremonii. Kiedy oddajecie cześć Gurudewie, musicie śpiewać pieśń przeznaczoną dla Niego. Kiedy oddajecie cześć Mahaprabhu, powinniście śpiewać Śri Gaura-arati: dżaja dżaja goraczandera aratiko śobha. Podczas arati dla Radha-Kryszny, musicie śpiewać kirtana dla Radha-Kryszny Śri Jugala-arati: dżaja dżaja radha-kryszna jugala milana. Jeśli nie będziecie śpiewać tych pieśni, wasze czczenie nie będzie kompletne.

Musicie to robić. To nie wymaga mnóstwa czasu. Zauważyłem, że arati zajmuje wam ponad godzinę. Możecie to jakoś uregulować, jeśli chcecie. Ci, którzy stosują się do moich nauk, na pewno powinni.

Pamiętacie kirtan: dżaja dżaja radha-kryszna jugala milana? Radha i Kryszna są tu boską parą. Arati koroje lalitadi śakhi-gana. Spójrzcie, kto przeprowadza arati. To Lalita. Wiśakha stoi za nią, macha czamarą i śpiewa z pozostałymi sakhi. Tungawidja gra na mridandze, Citra albo inna sakhi gra na czynelach, jeszcze inna gra na winie w otoczeniu tysięcy pięknych sakhi.

Tungawidja, Citra i inne sakhi doskonale śpiewają i grają na różnych instrumentach. Co takiego śpiewają?

dżaja dżaja radha-kryszna jugala milana

arati koroje lalitadi sakhi-gana

[„Chwała, chwała pełnym miłosnych uniesień spotkaniom Śri Radhy i Kryszny! Wszystkie sakhi kierowane przez Lalitę oraz jej grupę odprawiają arati dla ich zadowolenia" (Śri Jugala-arati - werset 1)]

madana-mohana-rupa tri-bhanga sundara

pitambara sikhi-pućcza-cuda manohara

[„Jako zgięty w trzech miejscach Madana-mohana jest tak piękny, że przyciąga nawet Kupidyna. W żółtym jedwabnym dhoti, z pawimi piórami we włosach oczarowuje wszystkich bez wyjątku". (werset 2)]

Kryszna stoi w pozie tri-banga sundara. Jest zgięty w trzech miejscach. Z fletem, pawim piórem i wana-mala (girlandą z rosnących w lesie kwiatów) wygląda przepięknie. Z czułością spogląda na Śrimati Radhikę i uśmiecha się. „Madana-mohana". Jeśli ktoś na niego spojrzy - nawet sam Kamadewa - ulegnie jego czarowi. „Pitambara". Powinniśmy podarować pitambara (żółty szal) bóstwu Kryszny.

lalita-madhawa-bame wriszbhanu-kanja

nila-waśana gauri rupe gune dhjana

[„Po lewej stronie uwodzicielskiego i czarującego Śri Madhawa stoi piękna córka króla Wriszabhanu, Śrimati Radhika, okryta sari w kolorze błękitnego lotosu. Jej cera ma barwę płynnego złota, a jej uroda i charakter nie mają sobie równych". (werset 3)]

„Wriszabhanu-kanja". Śrimati Radhika stoi po lewej stronie Kryszny. „Lalita-madhawa". To słowo zostało objaśnione w Śri Udżwala-nilamani. Kim jest Madhawa? Madhawa jest „lalita" - nadzwyczaj piękny i wesoły. Kryszna nigdy nie stoi i nie siedzi ze Śrimati Radhiką w taki sam sposób, w jaki robi to przy Jaśodzie-mai, Nanda Babie czy pasterzach. Lalita-Madhawą staje się przy Śrimati Radharani, która wtedy zwana jest Madhawi. Lalita-Madhawi. Istnieje wiele objaśnień słowa „lalita". Kryszna jest jedynym lalita-najaka czy dhira-lalita (dhira-lalita to figlarny młodzieniec o tak niezwykłych cechach, że na zawsze podporządkowuje sobie swoją przyjaciółkę). Kryszna jako Rama nie jest lalita; jako Dwarakadhisza nie jest lalita; jako Waikuntha-pati nie jest lalita; jako Subal-sakha nie jest lalita; jako syna Jaśody nie jest lalita. Lalita to ten, który stoi po prawej ręce Śrimati Radhiki w otoczeniu Lality-dewi, Wiśakhi, Citry, Czampakalaty, Indulekhi, Rangadewi, Sudewi, Rupy Mandżari, Rati Mandżari i Lawanga Mandżari. Wtedy można go nazywać lalita.

Śpiewając tę pieśń, doświadczycie różnorodnych myśli i nastrojów; poczujecie się tak, jakbyście byli tam z nimi i wraz z Lalitą-dewi odprawiali arati dla Radhy i Kryszny.

Dlaczego Śrimati Radhika jest nazwana Wriszabhanu-kanja? Dlaczego nie Kirtika-kanja? Wriszabhanu-kanja oznacza, że Radhika jest szczególnie droga swojemu ojcu, o wiele bardziej niż swojej matce. Nie narodziła się z łona Kirtiki; pojawiła się na kwiecie lotosu pływającym po Jamunie. Radhika pojawia się na różne sposoby w różnych kalpach (mileniach). W innej kalpie narodziła się z łona Kirtiki-dewi, ale i tak jej ojciec darzy ją większą miłością niż matka.

Co do Kryszny, to matka Jaśoda jest droższa Jego sercu niż Nanda Baba, który również go kocha, lecz Jaśoda kocha go niewspółmiernie bardziej. Ze Śrimati Radhiką jest zaś odwrotnie.

„Nila-wasana" oznacza, że obcując z Madana-mohana Kryszną, Radhika przejęła jego karnację.

nana-widha alankara kore dżhalamala

hari-mano-wimohanawadana udżwala

[„Przystrojona mieniącymi się i połyskliwymi ozdobami (alankara), oczarowuje umysł Pana Hari swoją promienną twarzą". (werset 4)]

Śrimati Radhika nosi wiele ozdób, którymi przystroił ją sam Kryszna. Lalita zwraca Krysznie uwagę: „Och, nie masz pojęcia, jak ją przystroić!" i lekko trąca go łokciem. Kryszna odpowiada wtedy: „To ty nie wiesz; ja wiem lepiej". Kiedy zaczynają się kłócić, Śrimati Radhika wybucha śmiechem.

„Hari-mano-wimohana". Śrimati Radhika jest tak czarująca, że Kryszna oddaje jej serce, a Ona kradnie mu je.

wiśakhadi sakhi-gana nana rage gaja

prija-narma-sakhi dżata czamara dhulaja

[„Sakhi śpiewają rozmaite ragi (melodyjne pieśni śpiewane stosownie do pory dnia) pod przewodnictwem Wiśakhi, a inne prija-narma-sakhi wachlują Śri Radhę i Krysznę czamarami". (werset 5)]

Te, które śpiewają i biorą udział w kirtanie to: Wiśakha, Citra, Czampakalata, Rupa Mandżari, Lawanga Mandżari, Ananda Mandżari i wiele wiele innych.

Kim są prija-narma-sakhi? Lalita, Wiśakha, następnie Czampakalata, Citra, Tungawidja i całe mnóstwo innych. Są piękne, pokorne i wachlują Radhę i Krysznę czamarami. Stoją w takich czarujących pozach, że Kryszna pragnie je widzieć.

śri-radha-madhawa-pada-saraśija-ase

bhakatiwinoda sakhi-pade sukhe bhase

[„U stóp młodych dam Wradży leży ocean radości. Pływa w nim Bhaktiwinoda Thakur z nadzieją osiągnięcia lotosowych stóp Śri Radhiki i Madhawa". (werset 6)]

Śrila Bhaktiwinoda Thakur śpiewa to arati dla Radhy i Kryszny, modląc się słowami: radha-madhawa-pada-saraśija ase. „Saraśija" oznacza „lotos". Stopy Radhy i Madhawy są niczym lotosy, a Bhaktiwinoda pragnie służyć ich lotosowym stopom. W trakcie arati możemy dodawać tego typu idee, by zwiększyć naszą świadomość Kryszny.

Jeśli oddajecie cześć Radha-Krysznie i odprawiacie dla nich arati, a jednocześnie śpiewacie pieśń Pana Nrisimhadewy keśawa dhrita-narahari-rupa dżaja dżagadiśa hare, jaki z tego pożytek? Narahari nie może udać się do Wrindawan. Parama-pudżjapada Śrila Bhaktiwedanta Swami Maharadża dał tę mantrę na samym początku, zanim jeszcze przekazał swoim uczniom diksza-mantry Radhy i Kryszny. Nakazał swoim młodym uczniom śpiewać tę pieśń w przekonaniu, że od czegoś muszą rozpocząć czczenie. To się nazywa „zbieranie bhaktów". Ta pieśń jest przeznaczona dla zwykłych ludzi, którym ma pomóc stopniowo osiągnąć stan bhakti.

Początkujący wielbiciele powinni tak robić, ale ci, którzy pragną czynić dalszy postęp, powinni czcić Radha-Krysznę w swoich pokojach i domach. Niech robią to tak, jak w świątyniach, ale wy, wasze żony, dzieci i pozostali wielbiciele dążący do postępu w bhakti, powinniście przestrzegać także innych zasad. Przekonacie się wtedy, że wszystko układa się jak należy.

(Konsultacja: Śripad Madhawa Maharadża i Bradżanatha dasa;

Zapis: Anita dasi i Waśanti dasi;

Redakcja: Śjamarani dasi)